Przekaz Umysłu. Nauczanie mistrza zen Huang-po
Projekt wydawniczy "miska ryżu", Warszawa 2002
Przekład angielski: John Blofeld
Przekład polski: Bon Gak
Str. 123, podwójnie złożone, dwie kaligrafie chińskie. Książka ręcznie wiązana
Zamów książkę
Zamów ebooka EPUB MOBI PDF
Przekaz Umysłu. Nauczanie mistrza zen Huang-po jest zapisem jasnych, przenikliwych i niezwykle mocnych nauk jednej z najbardziej wpływowych postaci w historii zen. Huang-po żył w okresie dynastii Tang (618-907 n.e.) obfitującej w wielkich i niezwykłych mistrzów. To oni właśnie dali początek szkołom, których tradycja kontynuowana jest do dziś. Prezentowana tu książka należy do najstarszych tekstów źródłowych i jest prawdziwą perłą w literaturze zen. Nauki w niej zawarte, dalekie od akademickich dysput, mają formę krótkich i esencjonalnych mów oraz dialogów z uczniami. Ich celem jest bezpośrednie usunięcie przeszkód na drodze duchowej praktyki, tak aby oczyszczony dzięki medytacji umysł mógł otworzyæ się na własną absolutną naturę. Od wieków adepci przebudzenia, początkujący i zaawansowani, nieprzerwanie czerpali inspirację z tego dzieła, powszechnie uznawanego za absolutną klasykę zen. Powierzając je teraz uwadze polskiego Czytelnika, mamy nadzieję, że ujrzy w niej jak w lustrze choćby zarys tego, co zen nazywa prawdziwym obliczem.
Fragmenty:
Część Pierwsza "Mistrza Zen Huang Po świadectwo z Chon Chou": 1. "[...] Wszyscy Buddowie i wszystkie czujące istoty nie są niczym innym jak Jednym Umysłem, poza którym nic nie istnieje. Ten Umysł, który jest bez początku, jest niezrodzony i niezniszczalny. [...] Nie jest ani długi, ani krótki, duży czy mały, ponieważ przekracza on wszystkie ograniczenia, miary, nazwy, ślady i porównania. Jest tym, co widzisz przed sobą - jeśli zaczniesz o tym myśleć, od razu popełniasz błąd. Jest jak bezkresna pustka, której nie można zgłębić ani zmierzyć. Tylko Jeden Umysł jest buddą; nie ma żadnej innej różnicy między buddą a czującymi istotami oprócz tej, że czujące istoty są przywiązane do form i dlatego wiecznie poszukują stanu buddy".
22. "Umysł Bodhisattwy jest jak pustka, ponieważ wyrzeka się on wszystkiego i nie pragnie nawet gromadzić zasług. Istnieją trzy rodzaje wyrzeczeń. Kiedy wyrzeczenie dotyczy wszystkiego wewnątrz i na zewnątrz, cieleśnie i psychicznie; kiedy, podobnie jak w Pustce, nie pozostały już żadne przywiązania; kiedy wszystkie działania są podyktowane tylko i wyłącznie miejscem oraz okolicznościami; kiedy zapomniane zostają podmiotowość i przedmiotowość - oto najwyższa forma wyrzeczenia. Kiedy, z jednej strony, podąża się Drogą czyniąc dobre uczynki, podczas gdy, z drugiej strony, ma miejsce wyrzekanie się zasług i jakichkolwiek nadziei na nagrodę - oto średni rodzaj wyrzeczenia. Kiedy dokonują różnych rodzajów dobrych uczynków z nadzieją na nagrodę ci, którzy znają naukę o pustce dzięki słuchaniu Dharmy, i dlatego są wolni od przywiązań - oto najniższy rodzaj wyrzeczenia. Pierwszy jest jak wysoko uniesiona gorejąca pochodnia, dzięki której niemożliwością jest zgubienie drogi; drugi jest jak gorejąca pochodnia trzymana z boku, czasami oświetlająca drogę, czasami nie; trzecia jest jak gorejąca pochodnia trzymana za plecami tak, iż nie widać czyhających z przodu pułapek."